Marti werd overvallen door duizeligheid en hyperventilatie, maar ze wordt elke dag weer blijer.
Tinteling in de arm en hyperventileren
Het begon allemaal op een zondagochtend, ik stond op met een tinteling in mijn rechterarm.” Gaat vanzelf weer over”. Ik ging op weg naar het hockeyveld, we moesten uit spelen en het werd alsmaar erger, het was net of ik flauw ging vallen, dus ik heb niet meegespeeld en jawel het werd beter. We moesten nog een stuk terug rijden en toen ging het helemaal mis. Ik begon zo te hyperventileren, zo erg dat ik zelfs naar de huisartsenpost ben gegaan.
“Heb je het druk”, vroeg de arts
Het eerste wat de arts dan vraagt is: “Heb je het druk”. Ja, moeilijke vraag, iedereen heeft het druk.
(Ik was zaterdagavond vrijwilligster van het jaar geworden)
Maandag ben ik niet gaan werken, had last van armen en benen omdat ik op zondag bijna heel de dag in een hyperventilatie heb gezeten, dus nog even naar de huisarts geweest. Die vroeg ook: “Heb je het druk”? Ja, misschien dan toch wel een beetje.
Hoezo druk: werken, 3 kleine kinderen, vrijwilligerswerk, huishouden en sociaal leven
Dinsdag weer richting het werk. Halverwege ben ik toch weer omgedraaid, want het was geen goed idee om alweer naar mijn werk te gaan: stond nog steeds te wankel op mijn benen, misselijk, gewoon niet lekker in mijn vel, heel kort lontje naar veel mensen.
En erover nadenken: ”Heb ik het dan echt wel te druk ??? Kan in niet gewoon werken, 3 kleine kinderen, vrijwilligerswerk, het huishouden doen, en een sociaal leven bijhouden ?” Ik dacht dat ik eigenlijk wel een sterke vrouw was, maar helaas…..
Te hoge drempel om collega’s weer te zien
Na twee weken waren er enkele jubilarissen op het werk, dus ik dacht misschien een gelegenheid om me weer te laten zien. Het was een ramp! Ik werk er 9 jaar maar ik was erg zenuwachtig en de drempel was heel hoog om naar binnen te gaan. Dus achteraf geen goed idee, maar dan weet ik wel hoever ik ben, dus een grote tegenvaller, daar ben ik wel een beetje chagrijnig van geworden, want hoelang gaat dit duren ?
Via mijn werk in contact met Hans van Os
Dus nog maar eens twee weken thuisgezeten, niet veel gedaan, op de kalender het een en ander doorgestreept. Ik voelde wel dat het zachtjes aan weer beter werd, maar helemaal top? Nee, dat was het nog lang niet. Ondertussen al een gesprek gehad met de Arboarts en via school ben ik in contact gekomen met Hans van Os. In het begin dacht ik: “Al die praat-sessies, daar ben ik niet van, maar als iemand mij ervan af wil helpen dan heeeeeeeeeeel graag.”
Ik voelde me op mijn gemak en word met de dag weer blijer
Ik heb alles bij elkaar 7 gesprekken gehad met Hans. Het zijn zeker prettige gesprekken geweest, ik voelde me zeker op mijn gemak (als ik dat zo mag zeggen). En ik ging ook per week vooruit, klachten werden minder. Het zijn zeker niet alleen luistergesprekken, maar je moet ook dingen doen, zoals op het laatst computerspelletjes !!!!!!. Of ik er wat aan heb gehad? Jazeker, ik word met de dag weer blijer, en ben weer helemaal aan het werk en heb er ook zeker weer zin in, ik geniet weer en ik ga zeker geen vrijwilligster van het jaar meer worden.
Je hoeft niet alles mee te maken om het leuk te hebben
Dat dat mij overkomen is, had ik niet gedacht, en achteraf zeg ik: “Dat is prima, ik ben weer een ervaring rijker en heb er van geleerd, je hoeft niet alles mee te maken om het leuk te hebben.”
Hartelijk dank voor de goede zorgen.
Marti Ponjé
