balans, concentratieproblemen, darmproblemen, EFT, gezondheidsproblemen, ondernemer, slapeloosheid

Jennemieke heeft een volledige baan als docent èn een gezin met 3 kinderen.

Al vaker teveel geweest

Het was niet de eerste keer dat ik ‘onderuit’ ging. Ik had dus eigenlijk beter moeten weten, maar zo werkt het in het dagelijks leven nou eenmaal niet.
Sinds 1997 een baan in het onderwijs. Een volledige baan. Thuis drie kinders. Altijd al het gevoel dat het een balans was die moeilijk vol te houden was.
Op het werk, dat ik overigens erg graag doe, de gedachte dat ik eigenlijk geen gezin zou moeten hebben. Eenmaal thuis de gedachte dat ik niet zo veel zou moeten werken.

De eerste keer lag ik er maanden uit

In 2004 ging het mis. Mijn moeder lag op sterven en dat was net dat duwtje dat me over het randje liet kieperen.
Maandenlang thuis. Gesprekken met de psycholoog en het verschrikkelijke gevecht om weer terug te komen. Het leek een goede oplossing om een tijdje niet meer te werken, maar het gemis van het contact met de werkvloer wierp een metershoge drempel op die ik weer moest beklimmen.
In het jaar dat ik gedeeltelijk therapeutisch werkte kreeg ik van school supervisie aangeboden. Een lang intensief traject waar ik goed leerde reflecteren op mijn eigen gedrag. Zeker waardevol, heb er nog wel profijt van.

Na een tijd werd de belasting weer groter

Maar de dagelijkse praktijk nam het weer langzaam over. De bezuinigingen, grotere klassen. Naar mijn gevoel hing het hoepeltje waar ik, voor mijn gevoel door moest springen, elk jaar weer een beetje hoger.
Een functie als vertrouwenspersoon ernaast. Daarna het begeleiden van leerlingen met een rugzakje. Een mentoraat. Intensieve gesprekken met ouders. En altijd een tas vol correctiewerk.
Mijn mailbox op het werk werd een monster waar ik wakker van lag. Welke dingen moeten er naast de gewone drukte weer. Soms durfde ik die box niet eens te openen.

Van goedlachs naar sarcastisch

Langzaamaan, heel sluipend, brokkelde ik, de immer vrolijke, goedlachse docent af. Niet voor mijn klassen. Maar de achteraan de dag geplakte vergaderingen werden een marteling. Ik kon het niet meer opbrengen. Werd sarcastisch. Kort lontje.

Concentratie-, geheugen- en lichamelijke problemen

Daarnaast ging het ook lichamelijk niet goed. Slecht slapen. Ik at vaak maar 1 keer per dag. Vanwege een chronische slokdarmontsteking kreeg ik goede maagbeschermers om te slikken.
Mijn concentratievermogen liep terug. Het gevoel dat ik niks meer uit mijn vingers kreeg. Ik kon geen boeken meer lezen. Ik vergat dingen. Het gevoel achter de feiten aan te lopen.
Ik begon me weer zorgen te maken over mijn hart (gedotterd in 2005). De pijn op de borst kwam terug.
Mijn cardioloog weet het aan de stress. Ik kreeg een dubbele dosis nitroglycerine mee om de symptomen te bestrijden. En toen wist ik dat het genoeg was geweest.

Er moest een oplossing komen

Dezelfde dag een gesprek met mijn rector waar de sluizen opengingen. Ik kwam eigenlijk niet verder dan janken.
Voor die dag werd ik naar huis gestuurd met wat denkwerk. Ik mocht kiezen. Praten met wie ik maar wilde of misschien, mijn rector had daar wel eens van gehoord, een ontspanningstraining.

Nu maar één dag afwezig

De volgende dag was ik er weer. Het werd razendsnel geregeld en Hans kwam op bezoek om me te vertellen over de training waarna ik kon besluiten of het iets voor me zou zijn.

Geen praatsessies maar trainen en meten

Zoals bovenstaande aangeeft had ik het ‘praat’-traject reeds doorlopen en was ik onder de indruk van de meetbaarheid van mijn stress. Tegen een apparaat dat de regelmaat van je hartslag meet kun je niet liegen.
Maar gemakkelijk was het niet altijd. Ontspannen is hard werken. Vooral in het begin. Het inbouwen van je trainingen. Als je het niet consequent doet bereik je ook weinig.

Halverwege de training bijna opgegeven

Halverwege de training een hele worsteling. Overal kreeg ik last van. Een hele kerstvakantie naar de Galamiezen vanwege paniekaanvallen. Ik begon bijna te geloven dat ik hier niet geschikt voor was.

Toen kwam de omslag, ook dankzij EFT

En toen ineens. Twee weken voordat de training zou eindigen een totale omslag. Rust in mijn hoofd. Ik kon ineens keuzes maken over het werk van vandaag en dan was de rest voor morgen.
Een belangrijk hulpmiddel daarbij was de EFT-techniek die Hans me aanleerde. Het middel om te accepteren dat een dag maar 24 uur heeft en dat ik binnen die 24 uur ook best aan mezelf mag denken. EFT is de bezem door belemmerende, wurgende, onnodige schuldgevoelens.

Nooit gedacht: weer met plezier werken, goed slapen met de emWave als maatje

Ik ga weer met plezier naar mijn werk. Ik slaap goed en mijn eetpatroon verbetert zich.
Mijn emWave is mijn vaste maatje. Had niet gedacht dat het kon in 7 zittingen.

Jennemieke

Gerelateerde ervaringen