Jana geeft les in Deurne en oefent ook na 3 maanden nog steeds met de ademhalingstechniek om haar verworven rust niet kwijt te raken.
Ja, ik begon twijfelend aan de training
Toen ik de mail ontving: “Je hebt je een tijdje geleden opgegeven voor de stressreductietraining en je mag nu beginnen.”, dacht ik: “Eigenlijk heb ik er nu helemaal geen tijd voor.” Maar ook: “Als je nu aan de training begint, dan heb je er straks (misschien) baat bij ?”
Ja, ik begon twijfelend aan de training, maar vrij snel vond ik het erg prettig om ernaartoe te gaan, met Hans te praten over de knelpunten en de wisselwerking van de dagelijkse drukte en mijn karaktereigenschappen. Het was goed om zo “in de spiegel” te kijken en weer te beginnen aan mezelf te denken i.p.v. alleen voor iedereen om me heen klaar te staan en te zorgen en ook alles goed te willen doen op het werk. (Menig vrouw en moeder kan zich hierin herkennen.) Tijdens de training oefende ik daarbij iedere keer met Hans de ademtechniek volgens de HRV-methode.
De afgelopen drie jaar emotionele en lichamelijke stress
Zowel thuis als op het werk heb ik de afgelopen drie jaar teveel emotionele en lichamelijke stress ervaren, waardoor ik mezelf een beetje kwijt ben geraakt en ook klachten in mijn lichaam kreeg.
Dat moet je oefenen
De HRV-ademtechniek had ik vrij snel te pakken gezien ik een keer per week aan yoga doe waar de manier van ademen ook aandacht krijgt bij iedere lichamelijke oefening. Vrij snel kan nu “mijn hart coherent zijn” door de rustgevende HRV-techniek, maar de diepte hiervan is toch bepalend voor hoe je de drukte om je heen kan loslaten. En dat moet je oefenen. Bij de afspraken met Hans werd ik met een “oortje” aan de computer aangesloten en daar kon je dan door middel van diverse programma’s en grafieken meten hoe je hart en stress letterlijk tekeer gingen.
Tijd voor jezelf nemen
Het computerprogramma met de grote Egyptische pot die je met zonnestralen van goud kon vullen mits je diep genoeg ontspannen was, vond ik een van de mooie fantasiebeelden om je eigen (on)rust mee uit te beelden. Thuis kon ik mijn adem met een klein apparaatje trainen (en hierbij in hartje winter aan de gouden zonnepot denken). In het begin vond ik het helemaal niet zo gemakkelijk om iedere ochtend en avond 10 minuten van alles om me heen “vrij” te nemen want in die tijd moest je de ademtraining met het apparaatje doen. En de training zet alleen zoden aan de dijk als je het écht regelmatig doet!
Doe dat maar met 2 kleine kinderen in huis die ’s ochtends meteen 100 procent actie van je vragen en toch ook eens met het apparaatje willen spelen … . Dus dat werd (veel) eerder opstaan dan de rest in huis, pff. Maar alles went … en wel een fijn gevoel om tijd voor jezelf te mogen maken !
Zelfs nu, drie maanden na het laatste trainingsuur met Hans, doe ik (bijna) iedere dag minimaal een keer de ademoefening. Ik heb gemerkt, als ik het even een tijdje niet doe, dat ik de rust weer kwijtraak en de stress stiekem weer binnendruppelt. Dus die Egyptische zonnestralen wil ik zo vaak mogelijk voelen! Sommige collega’s om me heen zeggen dat er iets anders aan me is, dat ik me minder mee laat slepen door alle drukte om me heen, af en toe “nee” zeg als het te veel is (en me daarbij goed voel ook nog!). Thuis lijk ik ook rustiger te werk te gaan en mijn lichamelijke klachten zijn zo goed als verdwenen. Dat voelt heel goed.
Maar ik merk dat het gevoel fragiel is, dat ik toch mijn best moet doen om niet terug te vallen in de oude (stress)patronen. Dus toch lekker iedere week ‘s aan mezelf denken, blijven fietsen en mozaïken, dat ene proefwerk toch pas over twee dagen nakijken en de was dan maar morgen doen, nu gezellig naar de film. Blijven genieten, blijven (HRV)-ademen.
Jana Svetlik,
IVO Deurne