Tijdens het laatste WK voetbal vertelde bondscoach Louis van Gaal dat hij zijn spelers het nemen van penalty’s had laten imagineren. Bij deze, wetenschappelijk onderbouwde, methode gebruik je alle zintuigen om de toekomstige gebeurtenis, in dit geval de penalty, in je geest te creëren (verbeelden).
Wanneer je dat goed doet, “denken” je hersenen, dat het echt gebeurd is. Ze zijn niet in staat om werkelijkheid en fantasie te scheiden.
Toch ging het fout
Zowel Virgil van Dijk als Steven Berghuis misten hun penalty.
Verschillende analisten van de NOS w.o. Marco van Basten, Pierre van Hooijdonk en Rafael van der Vaart gaven aan, dat je de spanning waar de spelers mee te maken krijgen tijdens zo’n toernooi, nooit kunt oefenen.
Waarom lukt het de deelnemers aan mijn training wèl?
Het grote verschil met de methode die van Gaal gebruikte, is dat bij mij de deelnemers ontspannen zijn, wanneer ze zich de situatie met al hun zintuigen proberen voor te stellen.
Met pré-frame bereid je je mentaal voor op die gebeurtenis, terwijl je via het nieuwe ademhalen in evenwicht bent. Dat nieuwe ademhalen is een techniek die je toepast om rustig te worden. Tijdens mijn trainingen meet je (via je HRV) of dat rustig worden ook lukt. Pas wanneer je ontspannen bent, ga je de toekomstige situatie imagineren. Je hersens “onthouden” daarbij dat je in evenwicht bent. Wanneer je in het echt in die situatie terecht komt “weet” je brein, dat je rustig bent.
Zouden ze met mijn training de penalty’s goed genomen hebben?
Dat is nog de vraag. De Argentijnse keeper reageerde ook fantastisch.
Maar wat voor mij als een paal boven water staat, is dat de kansen van onze voetballers veel groter zouden zijn. Zoals ook eerdere deelnemers aan mijn training daar hun voordeel mee doen. Misschien iets voor het WK van 2026?
