Zij stuurde mij onderstaand gedicht. Ik wil het je niet onthouden en plaats het graag (met haar toestemming uiteraard)
Ik ben op zoek naar een klein meisje
Ik heb haar zojuist nog gezien
Ze liep in het hoge gras tussen de lupines
Nee ze danste
Haar lange haren als penseelstreken op papier
Ze draait zich om en gebaart me te komen
Ik moet haar volgen, ze heeft me nodig
Want kleine meisjes laat je niet alleen
Ik probeer het kleine meisje in te halen
Maar mijn benen bewegen loom en traag
Kom je spelen?
Ik hoor haar hoge stemmetje in de verte
Mijn ogen zoeken angstig haar speelse lijf
Ik moet naar haar toe, straks verdwaalt ze
Want kleine meisjes laat je niet alleen
Ze rent het bos in, het donker in
Er zit niets anders op, ik moet haar achterna
Zwart slokt mij op
Ik voel me eenzaam en angstig worden
Ze is onzichtbaar en ik heb haar nodig
Ik moet haar vinden voor de weg terug.
Want kleine meisjes laat je niet alleen
Plots staat ze voor me
Vind je verstoppertje spelen niet leuk?
Ik schud nee
Haar grote bruine ogen wijzen mij de weg
Laat los laat gaan die grote-mensen-dingen
Als je elke dag een beetje spelen kan
Sta je vanzelf weer in het licht
Ik ben op zoek naar een klein meisje
Heb jij haar gezien?
Ze leert me spelen, lachen, zingen
De dingen die ik heb gemist
Ik ben op zoek naar een klein meisje
Een speelkameraadje als je wilt
Ik ben op zoek naar een klein meisje
Want dat meisje dat ben ik.
